Recyclart, waar het ooit begon
In 1997 startte Wim Embrechts een fantastisch straathoekinitiatief in Brussel om straatjongeren van de straat te halen en ze te activeren. Recyclart. Ze nestelden zich in de leegstaande hangars onder de sporen van de Noord-Zuidverbinding aan de Kapellekerk aan de rand van de Marollen.

De keuze van die locatie in de verlaten hangars te midden van verpauperde volkse buurten en de ietwat 'grungy' look en feel, gesymboliseerd door graffiti ontstond een warme, down-to-earth-omgeving waar aan hun lot overgelaten jongeren uit het centrum zich konden thuisvoelen. Graffiti staat er symbool voor deze verloren generatie. Omwille van zogenaamd 'brandgevaar' besliste de NMBS recent dat Recyclart moest verhuizen. Nu zitten ze in de Kanaalzone in Molebeek waar hun fantastisch werk gewoon verder gezet wordt.

Een flauw aftreksel
Het initiatief dat in Meise werd genomen, is op artistiek niveau misschien als verdienstelijk te classificeren, maar mist jammer genoeg alle andere componenten. Om de indruk te wekken dat het project ook een maatschappelijke component bevatte, werd een 'tekenwedstrijd' georganiseerd in de scholen. Naar eigen zeggen om op die manier het vandalisme bij de jeugd tegen te gaan!

Verschillende leerlingen van de lagere scholen in Meise namen deel aan een tekenwedstrijd voor het graffitiproject. Ze maakten een tekening die de sfeer in Meise beschrijft met als thema: groen en natuur. Hun vele tekeningen dienden als inspiratie voor RWINA, een welgekende graffiti artiest die al verschillende straatkunstwerken op zijn naam heeft staan. Hij haalt meerdere elementen uit de tekeningen en brengt ze kleurrijk tot leven op openbare plaatsen in Meise.

De gemeente hoopt door deze samenwerking met de jeugd het vandalisme tegen te gaan. En de kleurrijke kunst fleurt de straten ook mooi op.

Na fake nieuws, nu ook fake-sociaal-werk
Natuurlijk heeft dit alles NIETS te maken met straathoekwerk en met een poging om de jongerencultuur op die manier te waarderen en op een constructieve en respectvolle manier achtergestelde jongeren mee te trekken en zin te geven in werk.

Dit soort fake-sociaal-werk is eigenlijk laakbaar. Er wordt de indruk mee gewekt dat de auteurs, in dit geval N-VA, werkelijk bekommerd zouden zijn voor armen en achtergestelden. Dat is natuurlijk niet het geval. Armen vormen een bron van criminaliteit en de enige interventies die we van deze partij op dit vlak gezien hebben, zijn louter repressief. Het plaatsen van camera's op alle hoeken van de straten zijn daar een voorbeeld van.