Oorlogsgebied Wolvertem
Vandaag, 20 juni 2023, is het precies 188 dagen (6 maanden en 6 dagen) geleden dat een auto de controle over het stuur verloor en op de muur van het kerkhof van Wolvertem knalde. 
Wat de bestuurder overkwam is ons onbekend, maar wat het kerkhof overkwam, is tot op vandaag nog zeer duidelijk. 

Het reeds slecht onderhouden kerkhof ligt er nog steeds bij als een oorlogstafereel. Een mensonterende ruïne. In Pompeii heeft men meer respect voor de doden.

De brokstukken van de muur zijn weggehaald, maar de zerken, in duizend stukken gebroken en die door de slag in alle richtingen rondvlogen, liggen er nog precies zoals 188 dagen geleden.

"De verzekeringen!!!" zijn verantwoordelijk (want die zijn het niet eens over de schadeclaim) en, jawel,... de nabestaanden van de 'slachtoffers' (hoe kan je ze anders noemen) moeten de brokken komen opruimen. Ja, u leest het goed. Dat is wat we van het schepencollege te horen kregen tijdens de gemeenteraad van 19 juni. "De gemeente mag daar niet aankomen... er werden brieven geschreven..." 

Als het over iets gaat waardoor dit bestuur iets NIET hoeft te doen, dan kan de wet niet nauwkeuriger worden toegepast. Maar stel u even voor wat er zal gebeuren als blijkt dat er van de nabestaanden zijn die de komende 50 jaar niets van zich laten horen? Geweldig! Dan hoeven we al die tijd niets te doen!

Hoewel het onderhoud en het beheer van het kerkhof een bevoegdheid is van N-VA schepen Jonathan De Valk, schudt hij ook hier weer netjes alle verantwoordelijkheid van de schouders en wijst hij naar LB+-schepen Tom Heyvaert die de boel voor hem mag opkuisen. 

Burgers zijn meer dan ontevreden over de manier waarop onze kerkhoven verwaarloosd worden. Ongeëvenaard! Met de regelmaat van de klok horen we burgers die hun afgestorvenen eer willen betuigen maar dagelijks geconfronteerd worden met onkruid, vuile paden en aarde die links of rechts gesmeten wordt... Dat probleem dat in Wolvertem net zo eeuwig is als de doden die er begraven liggen. Maar waarom zou de schepen dat probleem ten gronde aanpakken en van onze kerkhoven bezienswaardigheden maken waar je graag vertoeft en mentale rust kan vinden? Uiteraard is het beter zoals het nu is, want dan kan je de ontevreden burgers telkens opnieuw "uit de nood helpen" en de schuld in de schoenen van de werkmannen schuiven. Want, uiteraard "de gemeentediensten doen hun werk niet" en mijnheer de Schepen "zal u de nodige dienst betonen". En,... vergeet de gids niet (in oktober)!...

Geen Calvariekruis maar een regelrechte Calvarietocht
Het kruisbeeld wordt gerestaureerd. Daar heeft Marie-Jeanne Thalemans van Samen-Anders voor gezorgd. Maar nu het zover is, opnieuw een reden om een stukje oorlogsgebied bij te creëren. Het onkruid groeit binnenkort boven je hoofd. "GEWIJZIGDE TOESTAND VANAF 19-05 WEGENS TRACTORSLUIS" titelen de twee oranje gerecupereerde borden. Of als je geluk hebt, en de kleine lettertjes gelezen hebt, besef je dat 'het Calvariekruis in restauratie is'. Wat dat dan betekent, wat de waarde van dat kruis is, hoe het eruit ziet, wanneer het vermoedelijk terug komt, wie daarvoor gezorgd heeft, wie de subsidies geven... daar heb je het raden naar. En waarom moeten die lelijke Nadar-dranghekken daar überhaupt staan? Schrik dat mensen over een steen vallen? Het ligt daar vol stenen. Zet er dan -IN GODSNAAM- een grote bloempot op met een mooie boom of een struik van 2 meter, dan heeft dat voetstuk ten minste nog nut... ! Een bekende (!) boomkweker uit het Wolvertemse kan die leveren voor een prik en zal die met plezier komen plaatsen. En, dan staat er toch één levende boom op dat kerkhof, want die ene verdorde sukkelaar die wat verderop aan het knekelhuisje staat, heeft het ook al lang geleden begeven... schaduw geven is niet meer zijn sterkste kant. ;-( 

Ik wou dat ik een hond was
Kerkhoven kunnen rustgevende plaatsen zijn. Waar je je geliefde afgestorvenen kan eren, en waar je terug kan denken aan mooie herinneringen... Niet in Wolvertem dus als het aan de N-VA ligt.

Waar N-VA wél aandacht en geld aan besteedt zijn onze vrienden en viervoeters: de honden.
Vlak naast het huisje waar bij begrafenissen de vrienden en familieleden hun verdriet wegbijten heeft Gerda Van den Brande haar zoveelste realisatie neergepoot. Een honden-losloop-weide.

Schrik dus niet als de afscheidsrede van de pastoor plots onderbroken wordt door Fifi, Max of Blondie die zich op dat eigenste moment schor blaffen of hun behoeften komen doen.

Neen, als je in Wolvertem sterft, kan je maar hopen dat je reïncarneert als hond!

Immokantoor voor grafkelders
Wie overweegt zijn aardse leven af te ronden in een comfortabele grafkelder, is meer dan welkom om ze te komen bezichtigen. Op een tiental meter van de recentste graven staan ze geduldig op u te wachten. Wie van een luguber avontuurtje houdt en een rondleiding wil? N-VA schepen Jonathan De Valck kan er u ongetwijfeld alles over vertellen!

Is er nu werkelijk niemand die inziet dat dit ongepast is?